Historia Kamienicy
Historia kamienicy jest równie ciekawa jak jej architektura.
Wzniesiono ją w latach 1912–1913 na działce o nietypowym kształcie, w peryferyjnej dzielnicy na granicy ówczesnej Warszawy. Nieznane jest nazwisko projektanta wiadomo tylko, że fundatorem kamienicy był kupiec Stanisław Kowalski a jej następnymi właścicielami bracia Kacperscy.
Kamienica Kacperskich, zwana przez warszawiaków „Żelazkiem” stojąca w rozwidleniu ulic Marszałkowskiej i Polnej to najwyższa w Warszawie kamienica z najmniejszym wewnętrznym podwórkiem – studnią o wymiarach 2x8x4m.
Plac przed kamienicą zwany wówczas Mokotowskim zyskał wkrótce dużą rangę i został zabudowany potężnymi kamienicami o wielkomiejskim charakterze. Na ich budowę pozwoliło wówczas zwiększenie ciśnienia wody w warszawskich wodociągach i tak w „Żelazku” mogła ona docierać aż do ósmego piętra. Innymi ówczesnymi luksusami kamienicy były kuchenki gazowe, centralne ogrzewanie, centralne odkurzacze i aż trzy windy.
Od mieszkańców kamienicy wiemy, że przed II Wojną Światową w zajmowanym przez nasz hostel lokalu mieściło się kasyno oficerskie. W czasie wojny w jednym z mieszkań mieściła się Komórka Informacyjno-Wywiadowcza AK. W 1943 roku została wykryta przez gestapo co doprowadziło do aresztowania wielu członków podziemia. Jako jeden z niewielu budynków Warszawy kamienica ocalała z pożogi wojennej, zniszczeniu uległ jedynie dach. Po generalnym remoncie w latach 1955–56 władze stolicy umieściły tu stołówkę dla oddziałów ZOMO – Zmotoryzowane Odwody Milicji Obywatelskiej. Około roku 1970 wewnętrzne podwórko kamienicy zostało przykryte zabudową ze szklanych luksferów, co w naszym hostelu pozwala podziwiać powstały w ten sposób oryginalny świetlik, który nadaje całemu wnętrzu niepowtarzalny charakter.
